(DOMKERK,UTRECHT)
Hoe eer je een martelares?
Door deze replica, drie handen hoog?
Zag ze er zo uit, toen ze stierf?
Dertien jaren oud!
Vrome stemmen, orgelklanken,
kinderen tussen kerkebanken.
Toeristen turen naar omhoog
op de plek,
waar zij haar hoofd ooit boog.
Oh, sprak slechts wind en blad,
een koppel tamme duiven,
in deze holle, kille Dom.
Wellicht ze zou dan spreken.
Als ik haar vroeg:
"Agnes, jij bent nu daar boven.
Vertel me,
hoe leer ik in een hemel geloven?
Hoe weet ik,
dat er vergeving zal zijn
en niet het begin van nieuwe pijn?"
Mijn gedachten worden wreed verbroken.
De koster raakt mijn schouder aan:
"Meneer, de kerk wordt zo gesloten.
Ik moet U verzoeken om te gaan."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten