Het huis-aan-huisblad wordt bezorgd.
Ze waaien door de straten.
Blijven hangen aan een boom
om die abrupt weer te verlaten.
De kranten dansen op de wind
en groeperen zich tot hopen.
Welk vreugde voor een spelend kind
om daar doorheen te lopen.
Nu schopt een joch de bladen hoog.
Hij wekt ze weer tot leven
en droomt zijn allergrootste wens;
ooit zelf te kunnen zweven.
De boom kijkt triest zijn toekomst in.
Het zal je lot maar wezen.
Uiteindelijk te dansen op een felle wind
en nooit te worden gelezen.
|
dinsdag 16 september 2014
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten